ammítere, ammíti , vrb: ammítiri Definizione
atrogare, cunfirmare in calecuna manera su chi dhi funt betandho o acusandho, a unu; arrecire, o pigare a unu a calecunu logu o impreu; èssere de acórdiu, lassare fàere
Sinonimi e contrari
addulgare,
ammitire,
atorgare,
avriare 1,
cufessare
/
leai,
picare
/
adduire
| ctr.
denegare,
necare
3.
mi boliant fai su trapiantu, ma no apu ammítiu
Traduzioni
Francese
admettre,
reconnaître
Inglese
to admit
Spagnolo
admitir
Italiano
amméttere,
accettare
Tedesco
zugeben.
atorgàre , vrb: atrocare 1,
atrogare Definizione
nàrrere o fintzes fàere a cumprèndhere su chi unu at fatu o ischit, prus che àteru candho si dhu dimandhant, arrespondhendho a chie est imbistigandho, cricandho de ischire
Sinonimi e contrari
addulgare,
ammítere,
atroghire,
averai,
avriare 1,
cufessare
| ctr.
dennegai,
necare
Frasi
a su porrogu si est atzapadu in s'apretu de atrogare ◊ depes atrogare su chi ti so nendhe, ca est beru! ◊ sos carabbineris li cheriant fàghere atrogare cosa chi no aiat fatu ◊ at atrogadu fintzas sas culpas piús graves ◊ si lu cheres atrogare, custu ti l'at fatu àtere, no deo! ◊ est beru e no lu cheres atrocare! ◊ furat a totu e no atrogat mai ◊ de cantu so atroganne bi at iscritos ◊ sa teraca innanti at negadu, apusti at atrogadu totu
Etimo
spn.
atorgar
Traduzioni
Francese
avouer
Inglese
to admit
Spagnolo
reconocer,
admitir
Italiano
confessare,
amméttere,
attestare
Tedesco
gestehen.